Siedzę sobie w pociągu. Wsiada pani. Za nią rozlega się z wejścia krzyk:
-- Da się pani poderwać?!
Pani odkrzykuje:
-- Nie!!!
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Drążąc coraz bardziej wszelkie zagadnienia coraz mniej wierzymy w to co niepoznawalne. Ale mimo to ono tam siedzi i spokojnie się oblizuje...
Archiwum
-
►
2021
(1)
- ► października (1)
-
►
2015
(11)
- ► października (3)
-
►
2012
(53)
- ► października (4)
-
►
2010
(48)
- ► października (2)
-
►
2009
(241)
- ► października (18)
-
▼
2008
(444)
-
▼
października
(36)
- Wydane w głowie
- Przypomnienie-pytanie
- Umowa
- Tak między nami mówiąc...
- Poczta
- Eskalacja
- Sklepik internetowy
- Mundurki
- Fomenko i historia
- Definicja
- Propozycja
- Drzewa
- Wstyd
- Z zebrania
- Ujawnienie
- Bezczelne sroki
- Kiedyś
- Grzywna
- Nie radzę
- Spamy, ach te spamy...
- Podobno
- Prawo gospodarza
- Etapy?
- Romantyka
- Biję się w piersi
- Podryw...
- Lew w ruchu drogowym
- Hasło
- Płeć lirniczki
- Podbródek
- Z kazania
- Ogłoszenie parafialne
- Lista książek
- Biurokracja
- Wynaturzenie
- O!
-
▼
października
(36)
5 komentarzy:
bezposredniość.
Krótkie pytanie, krótka odpowiedź.
Ja na takie zaczepki nie reaguję i udaję, że nie słyszę.
Ale nie ręczę za siebie za 20 lat :D
fio:
Jak Flavvi zauważyła, tu mieliśmy do czynienia z bezpośredniością (i to z obu stron, choć jednej kibicowałem). Nie jest ona najgorsza, tym bardziej, że po "nie", pan sobie poszedł. Widywałem tymczasem przypadki namolnego sąsiada w pociągu, podrywającego niechętną kobietę przez kilkadziesiąt minut, ku jej rosnacej irytacji.
"Podryw" nie jedno ma imię...
Czasem, aby delikwent odczepił się na dobre, wystarczy odpowiedzieć "tak" ;D
Prześlij komentarz