Święta to czas cudów.
Na przykład moja żółta róża zakwitła.
Na czerwono.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Drążąc coraz bardziej wszelkie zagadnienia coraz mniej wierzymy w to co niepoznawalne. Ale mimo to ono tam siedzi i spokojnie się oblizuje...
Archiwum
-
►
2021
(1)
- ► października (1)
-
►
2015
(11)
- ► października (3)
-
►
2012
(53)
- ► października (4)
-
►
2010
(48)
- ► października (2)
-
►
2009
(241)
- ► października (18)
-
▼
2008
(444)
-
▼
grudnia
(31)
- Ech, roztargnienie
- Pewna firma
- Czas cudów
- Typowa scenografia barokowa
- Japońska estetyka
- Kaczka
- Duma bez uprzedzenia
- Zębami na sposób dworski
- Jaka koronacja, taki król
- Zjapońszczenia
- Dwa w jednym
- Mężczyznę poznaje się po tym jak kończy
- Informacja meteorologiczna (z osiedla)
- Znowu tłumaczenie -- Uniwersytet na którym bywam
- Pan z policji?
- Prawidłowość nr 2
- Prawidłowość
- Życzę państwu
- Panie doktorze!
- Buraku
- Psyhomeopatia na opak?
- Skoro nie wiadomo o co chodzi
- I dobrze
- Zabierzcie mi tego Worda! (2)
- Z cyklu horrory naszego świata: straszny koncert
- Jak wybrać najlepszą orkiestrę
- Prywata
- Recenzja
- Bursztynek, bursztynek
- Ach, ci tłumacze / te tłumaczki
- Spadam
- ► października (36)
-
▼
grudnia
(31)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz