Bezsens męczy.
Straszliwie męczy.
Człowiek próbuje znaleźć oparcie dla swego mózgu, jakiś punkt podparcia by poruszyć myśl. A nie potrafi. I dostaje od tego mózgopląsu.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Drążąc coraz bardziej wszelkie zagadnienia coraz mniej wierzymy w to co niepoznawalne. Ale mimo to ono tam siedzi i spokojnie się oblizuje...
Archiwum
-
►
2021
(1)
- ► października (1)
-
►
2015
(11)
- ► października (3)
-
►
2012
(53)
- ► października (4)
-
►
2010
(48)
- ► października (2)
-
►
2009
(241)
- ► października (18)
-
►
2008
(444)
- ► października (36)
-
▼
2007
(360)
-
▼
grudnia
(39)
- Z korespondencji
- Chochlik literowo-fizjologiczy
- Zazdrość
- Założenie
- Różnorodność
- Niewyobrażalny
- Lepszy
- Persona non grata
- Ptasio
- Na opak
- Duże oczy. I jeszcze większe
- Potęga sztuki
- Rześki poranek
- Bieguny człowieczeństwa
- Następstwo
- Zagadka praktyczna
- Juliusz Cezar
- Z pewnego koncertu
- Dyrygent zatrzymany w kadrze
- Dvorak jest nieśmiertelny!
- Jak się nazywa mieszkanka Lille?
- Spotkanie
- Złośliwiec Kopaliński
- Jak tak można?
- Stopnie znajomości pzp*
- Podobno w Biblii jest napisane...
- Co to za stacja
- Dlaczego się przykrywamy
- Przekleństwo uprzejmości
- Stolarnia, albo uzasadnienie
- Pytanie i odpowiedź (oficjalna), albo jak inżynier...
- Lekarstwa
- Poddaje się
- Angielski humor
- Wygoda
- Spieszy się
- Domyślność
- Bezsens
- W poszukiwaniu sensu
- ► października (41)
-
▼
grudnia
(39)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz